Zasady odmiany obcych nazw własnych

To samo wrzuciłam kiedyś na onepiece.com.pl. Stwierdziłam, że i tu się przyda.

Znakiem ' (apostrofem) poprzedzamy w języku polskim końcówkę fleksyjną, jeśli dołączamy ją do formy mianownikowej odmienianego wyrazu, której końcowe litery nie zaliczają się do tematu fleksyjnego. Dzieje się tak zasadniczo w dwóch przypadkach:

1. Na końcu wyrazu występuje niewymawiane -e, -(e)s lub -(e)x (gł. w nazwach francuskich i angielskich). Przykładowo:

Mike [wym.: majk], Mike'a, Mike'owi, z Mikiem, o Mike'u.

Odmiana jest analogiczna jak rzeczowników męskich zakończonych na spółgłoskę -k, np. wnuk, wnuka, wnukowi, z wnukiem, o wnuku; nieme końcowe -e nie jest traktowane jak część tematu fleksyjnego – i ten właśnie fakt podkreśla apostrof – pozostawiamy je jednak w przypadkach zależnych dla odróżnienia od ewentualnej analogicznej nazwy bez końcówki (odmienianej według tego samego wzorca). Wyjątkiem jest sytuacja, gdy temat ulega zmianie (najczęściej zmiękczeniu przez końcówkę zaczynającą się na -i) – wówczas w formie odmienionej opuszczamy końcówkę mianownika (a zatem apostrof jest zbędny), stąd forma: z Mikiem. Inny przykład:

Robespierre [wym.: robespier], Robespierre'a, Robespierre'owi, z Robespierre'em, o Robespierze.

Podobnie traktujemy występującą w nazwach francuskich niewymawianą końcówkę -es (a także -ex):

Combes [wym.: kąb], Combes'a, Combes'owi, z Combes'em, o Combie;
Charles [wym.: szarl], Charles'a, Charles'owi, z Charles'em, o Charles'u,

jak również nieme -s (lub -x), przed którym następuje samogłoska wymawiana jako [e]:

Rabelais [wym.: rable], Rabelais'go, Rabelais'mu, z Rabelais'm, o Rabelais'm (odmiana przymiotnikowa, jak w przypadku nazwisk zakończonych na wymawiane -e).

UWAGA. Należy odróżnić francuskie imię Charles, wymawiane [szarl], od angielskiego imienia Charles [wym.: czarls], gdzie końcowe -es nie jest nieme i stanowi pełnoprawny składnik tematu fleksyjnego:

Charles [wym.: czarls], Charlesa, Charlesowi, z Charlesem, o Charlesie.

UWAGA 2. Litery e będącej składnikiem dwuznaku samogłoskowego, np. częstego w języku angielskim połączenia ie, wymawianego jako [i], nie uważamy za nieme e, lecz za składnik dwuznaku (w angielszczyźnie samodzielne i ma zwykle inną wartość fonetyczną). Stąd nazwy zakończone na -ie odmieniamy bez apostrofu:

Charlie, Charliego, Charliemu, z Charliem, o Charliem.

2. Wyraz zakończony jest na -y wymawiane jako [y] lub [i]. Stosujemy wówczas odmianę przymiotnikową, pozostawiając w przypadkach zależnych końcowe -y dla odróżnienia od ewentualnych analogicznie odmienianych nazw zakończonych na (wymawiane) -e. Przykładowo:

Kennedy, Kennedy'ego, Kennedy'emu, z Kennedym, o Kennedym;
Valéry, Valéry'ego, Valéry'emu, z Valérym, o Valérym.

Wyjątek stanowią nazwiska węgierskie, w których nie należy stosować apostrofu mimo nieopuszczania końcowego -y w odmianie:

Ormandy, Ormandyego, Ormandyemu, z Ormandym, o Ormandym.

Nazwiska pochodzenia słowiańskiego zakończone na -sky, -cky itp. odmieniają się tak jak polskie nazwiska zakończone na -ski, -cki, ze zmiękczeniem, a zatem w odmianie nie występuje końcówka mianownika ani apostrof:

Kowalsky, Kowalskiego, Kowalskiemu, z Kowalskim, o Kowalskim;
Radetzky, Radetzkiego, Radetzkiemu, z Radetzkim, o Radetzkim.

UWAGA. W języku węgierskim występują dwuznaki gy, ly, ny o wartości fonetycznej odpowiednio [d'], [j], [ń]. Nazwiska zakończone na te dwuznaki odmieniają się rzeczownikowo, zgodnie z wymową:

Nagy [wym.: nod'], Nagya, Nagyowi, z Nagyem, o Nagyu;
Kodaly [wym.: kodaj], Kodalya, Kodalyowi, z Kodalyem, o Kodalyu;
Arany [wym.: arań], Aranya, Aranyowi, z Aranyem, o Aranyu.

Nie należy stosować apostrofu:

1. W odmianie nazw, których temat fleksyjny stanowi całą formę mianownikową:

Bush, Busha, Bushowi, z Bushem, o Bushu;
Blériot, Blériota, Blériotowi, z Blériotem, o Blériocie;
Nicolas, Nicolasa, Nicolasowi, z Nicolasem, o Nicolasie.

Choć w ostatnich dwóch przykładach końcowa spółgłoska mianownika nie jest wymawiana, wchodzi ona w skład tematu, o czym świadczy wzór odmiany (jak rzeczowników zakończonych na spółgłoskę). W przypadkach zależnych zwykle wymawia się tę spółgłoskę.

Szczególny nacisk należy tu położyć na nazwy zakończone na -y wymawiane jako [j] lub jako dyftong, którego drugim (niezgłoskotwórczym) składnikiem jest [j], albo będące składnikiem dwuznaku wymawianego jako [i] (typowym przykładem będzie angielskie -ey w niektórych wyrazach). Odmieniają się one jak polskie rzeczowniki zakończone na -j, a więc zakończenie wchodzi w skład tematu i apostrofu nie stosujemy:

McCartney, McCartneya, McCartneyowi, z McCartneyem, o McCartneyu;
(Karol) May, Maya, Mayowi, z Mayem, o Mayu;
Dewey, Deweya, Deweyowi, z Deweyem, o Deweyu.

2. W odmianie nazw zakończonych na -a, -o i wymawiane -e:

Derrida, Derridy, Derridzie, z Derridą, o Derridzie;
Picasso, Picassa, Picassowi, z Picassem, o Picassie;
Dante, Dantego, Dantemu, z Dantem, o Dantem;
Poincaré, Poincarégo, Poincarému, z Poincarém, o Poincarém.

---

To w końcu odmianę imienia Sanji zapisuje się z użyciem apostrofu czy nie, bo trochę się pogubiłem

Z apostrofem.
No ja akurat nie mam takiej pewności. Piszę bez, ale chciałabym usłyszeć opinię osoby, która się na tym naprawdę zna. Nie ma ktoś zaprzyjaźnionych polonistów? No w sumie ja pracuję z polonistami, ale teraz jest przerwa świąteczna, to się nie spytam.
Mi właśnie też całe życie wydawało się, że piszemy to bez apostrofu. Wysłałem wiadomość do mojej polonistki z liceum, ale nie wiem kiedy odpisze. Mam nadzieję, że niedługo

---

Hm... a mnie nurtuje czemu sporo osób pisze w/na/o "Alabastii?" Nie powinno się mówić "Alabaście"? Mianownik to "Alabasta", nie "Alabastia". Tylko w drugim przypadku byłby uzasadniony taki narzędnik.

*czy też Arabasta, ale nie l czy r jest tu problemem w tej chwili.
Alabasta (Arabasta)
Alabasty
Alabaście
Alabastę
Alabastą
Alabaście

Tak winno być poprawnie.

Alabasta (Arabasta)
Alabasty
Alabaście
Alabastę
Alabastą
Alabaście

Tak winno być poprawnie.

Czyli dobrze myślę (; To czemu często jest źle i to w artykułach na stronie nawet d;
Korektor też człowiek ;)
Ja, jak to widzę, to zawsze poprawiam. Więc ktoś inny musiał przegapić:)

Hm... a mnie nurtuje czemu sporo osób pisze w/na/o "Alabastii?" Nie powinno się mówić "Alabaście"? Mianownik to "Alabasta", nie "Alabastia". Tylko w drugim przypadku byłby uzasadniony taki narzędnik.

*czy też Arabasta, ale nie l czy r jest tu problemem w tej chwili.


Lolz, w Alabastii mieszkał pewien chłopak co trenował stworki xD
Czy się pisze Arabasta czy Alabasta, to nie ma znaczenia, bo w jęzkuku japońskim l i r to ta sama litera i czytają ja na przemiennie :P

Z reguły imion zakończonych na o, nie odmianiam, bo to krzywo jak dla mnie brzmi (Zoro - Zorowi?) zazwyczaj zmieniam zdanie, żeby tylko tego imienia nie odmieniać :P

olz, w Alabastii w Alabaście:)

Nie odmienia się także imion zakończonych na "o".
Dostałem właśnie wiadomość od polonistki z mojego liceum. Według niej imię Sanji odmienia się bez apostrofu.

Dostałem właśnie wiadomość od polonistki z mojego liceum. Według niej imię Sanji odmienia się bez apostrofu.
Następnego razu będę uważał. Mam nauczkę na połowę życia (albo jakiś miesiąc )
Czyli

Luffy
Luffy'ego
Luffy'emu
Luffy'm

Zoro, Nami, Robin się nie odmienia.

Usopp
Usoppa
Usoppowi? Usoppie?
Usoppem

Choper (Choppa ^^)
Choppera ( Chppiego ^^)
Chopperowi (Choppiemu ^^)
Chopperem ( Choppim ^^ )

Franky
Franky'ego
Franky'emu
Franky'm

Brook
Brook'a
Brook'owi
Brook'iem

Czy taka odmiana słomianych jest dobra?
Prawie dobrze. Powinno być Luffym i Frankym, bez apostrofu. Brooka też się odmienia bez apostrofu.
Zawsze miałam problem z odmienianiem imion postaci , dziękuje Ci vampirciu
No i Usoppowi jednak, a nie Usoppie:)
Ja miałem problem, ale dzięki temu wspaniałemu forum, trafia mi się coraz rzadziej! Dzięki (Inner Fantomas - błeeeeeeee ale cukier.....)

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

cichooo.htw.pl