Pożegnanie

Obywatele Miasta Poznania, Bracia i Siostry.

Zarządzałem tym miastem, w ten czy inny sposób, na lub obok tronu, przez blisko pół wieku. Wiele się przez ten czas nauczyłem i wiele zobaczyłem. Jednak na sytuację polityczną, jaka utrzymuje się w Poznaniu od blisko pół roku nie potrafię spojrzeć inaczej jak z żalem i zniesmaczeniem. Ciągły stan interregnum, negatywnie wpływający na interesy i przedsięwzięcia wszystkich chyba, poza wichrzycielami i spiskowacami wszelkiej maści.

Jak się jednak okazuje, owych spiskowców i wichrzycieli więcej jest w tym mieście, niż prawdziwie zatroskanych jego losami Obywateli. Mimo, iż prawdopodobnie mógłbym zaprowadzić tu porządek siłą, skutecznie eliminując wyżej wymienionych, kosztowałoby to miasto miesiące chaosu i niepokojów. I choć są na tej sali tacy, którzy na wzniecanie chaosu nie baczą, ja do tych osób nie należę i nigdy nie należałem. Lepiej bowiem być nędzarzem w mieście szczęśliwym, aniżeli królem ruiny.

Wielka szkoda, iż wniosków nie wyciągneliście żadnych z historii tego miasta. Czy zapomnieć już zdążyliście o krótkich rządach Michaleny Drache, brata jej księciem obwołując? Czy to jedynie mnie śniła się walka z uzurpatorem Michałowskim, który teraz zdaje się powracać w dwójnasób?

Zaiste czasy się zmieniają, skoro posiadanie władzy staje się celem samym w sobie. Powiadają, iż najgorszą karą dla człowieka jest ofiarowanie mu tego, czego pragnie. Czy maksyma ta ma zastosowanie do wampirów - nie wiem. Ale dotychczasowe Wasze poczynania każą mi sądzić, że tak.

Robię zatem krok w tył, w mrok nocy, która zrodziła niegdyś nas wszystkich, zabierając ze sobą koronę książęcą, majestat dni dawnych, tak znienawidzonych przez młodego Marka, oraz ostatnią nić, która łączy Was ze spokojnymi i stabilnymi rządami Ojca mego, Księcia Teodorowicza.

Tych prawych spośród Was, którzy zostaną w tym przeklętym mieście, niechaj Bóg, jeśli istnieje, ma w swej opiece. Resztę zaś niech piekło, które sami sobie zgotujecie, pochłonie i na popiół spali.

Amen.

---

E'morto il Re, Viva il Re!!

Niech Nam panuje Książę Akermann.

Porównanie do Księcia Michałowskiego przyjmujemy jako komplement, Panie von Gallwitz.

Pozdrawiam,

Wiktoria Batory

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

cichooo.htw.pl