ryszard bazarnik, koncert na Ĺcianie
Ze wszystkich dworskich rytuałów polowania zawsze lubiłam najbardziej. Ta subtelna nutka strachu, cierpki zapach potu, delikatne wibracje powietrza wokół przerażonej ofiary...Ten strach jest tak sycący, tak ekscytujący...Dlaczego nie kosztować w nim częściej? Nie sądzicie, że to co na Ziemi to tylko...aperitif.
Kto dołączy do polowań? Ach...może tylko jesteście grupą badaczy zupełnie bez polotu, bez smaku i nie potraficie poczuć tej fali emocji płynącej z niewinnych, przerażonych dusz? A może...tchórzycie przed polowaniem?
Moja droga, pytanie nie brzmi czy, tylko na co polować? Przecież nie na chatkę na kurzej stópce. Może na odmieńce, ale żeby się tu pojawiły, to najpierw "grupa badaczy bez polotu i smaku" musi opracować rytuał, który te stworzenia przywoła. Chwilowo brak nam czasu na zabawy.
Panie po Twojej wypowiedzi wnioskuję, żeś doskonałą ofiarą. Dość tchórzliwą jak na Dwór Strachu, ciekawe co na to Róża. Rytuał? Śmiechu warte i godne pożałowania. Brak czasu na zabawy? Oczywiście, bo najważniejszym dworskim obowiązkiem zabawa bynajmniej nie jest. Czyż nie Herr Weiss?
W jaki sposób wywnioskowałaś, że jestem tchórzliwy moja Pani? Czy po tym, że nie zwykłem wieszać się na szubienicy dla zabawy? To nie odwaga, tylko dziecięcy brak wyobraźni. Może tym, że staram się zrobić coś pożytecznego dla nas wszystkich, a nie marnuję czasu na uganianie się po polu albo zabawę w rzeźnika? Wybacz, ale istnieją pewne priorytety. Pragnę przypomnieć, że zadaniem Wielkiego Starożytnego Dworu Strachu jest przede wszystkim zbieranie informacji. Tym się zajmuję, wypełniając wolę mojej Królowej.